Adriaan van Erk ontwikkelt in Rivium 500 woningen met een megastalling voor 1.800 fietsen

Het bedrijventerrein Rivium in Capelle aan den IJssel was, met een omvang van 53 hectare, zo’n 250.000 m² aan kantoren en bedrijfslocaties en zijn strategische ligging ten opzichte van Havenstad Rotterdam, echt een kanjer van een bedrijventerrein in Nederland. Begin jaren ’90 werkten er nog zo’n 14.000 mensen. Na de crisis van 2008 halveerde dat aantal en kreeg het gebied steeds meer last van structurele leegstand. Als je er nu rondfietst, is er dan ook niet veel om over naar huis te schrijven. De monotone werkomgeving is allang geen aantrekkelijke werkplek meer voor werknemers van nu, die juist op zoek zijn naar dynamiek en stedelijke levendigheid. Dus: aan de slag.

Een complete stadswijk

Aanvankelijk werd door de gemeente ingezet op transformatie van de bestaande gebouwen. Maar veel gebouweigenaren, waaronder Zuiver Vastgoed die hiervoor de samenwerking zocht met Adriaan van Erk, wilden liever inzetten op sloop-nieuwbouw, waardoor Rivium veel stedelijker en dynamischer kon worden geprogrammeerd en ontworpen en zich veel beter zou laten ontwikkelen tot een volwaardig stuk stad. Een goed idee, vond de gemeente. In gebiedspaspoort 2.0 RIVIUM werd daarom veel meer vrijheid gegeven om ook sloop-nieuwbouw toe te laten en ruimte te maken voor het gewenste stadsprogramma, met een royale mix aan functies: wonen (circa 5.000 nieuwe woningen!), werken, ontmoeten én verblijven. Totale orde van grootte, alles met elkaar: een flinke, nieuwe stadswijk.

Twee torens + plintprogramma

Adriaan van Erk is - samen met haar partner - één van de vijf partijen die met de gemeente in het gebied aan de slag gaat, voor eigen rekening en risico. Eén van de oude, boogvormige kantoorpanden wordt gesloopt, om plaats te maken voor twee nieuwe, slanke woontorens die door de gecreëerde tussenruimte doorzicht bieden naar de Maas. De torens herbergen straks ongeveer 500 woningen - in alle marktsegmenten - bovenop een plint met kantoren en horeca. Daaronder: een flinke garage voor privé-auto’s en deelmobiliteit én een gigantische fietsenstalling. Op 12 december 2025 werd de anterieure overeenkomst getekend. Over een paar jaar moet de schop in de grond. Dat geeft ontwikkelaar Stefen Werner en zijn team nog éven een paar jaar om een paar flinke noten te kraken. Waaronder die van de mobiliteit. Een flinke opgave erbij, ziet Stefen. Vooral die giga-fietsenstalling.

Heel andere dynamiek – en dus mobilteit

Het vraagstuk van de mobiliteit begint natuurlijk op gebiedsniveau. Want in het nieuwe Rivium komen straks bij elkaar opgeteld zo’n 5.000 huishoudens. Op basis van de gemiddelde gezinsgrootte hebben we het dan over zo’n 11.000 bewoners - en dat is nog zonder alle werknemers en bezoekers van de horeca, de nieuwe kantoren, de nieuwe verblijfsplekken in het nieuwe Rivium. Dat zorgt voor een héél andere dynamiek dan het halflege, monotone bedrijvengebied van nu, met zijn overwegende negen-tot-vijf cultuur. Problemen met de capaciteit van de Provinciale weg? Nee, die verwacht Stefen niet eens zozeer. Het beleid van de gemeente is namelijk vól gericht op het terugdringen van het autogebruik, in Rivium.

Minder auto’s, meer shuttles en fietsen

Hoe? Nou, bijvoorbeeld door de capaciteit van het OV sterk te vergroten. Tussen Kralingse Zoom en Rivium rijdt al jaren een onbemande elektrische shuttlebus. Een groot succes. Door de frequentie van de shuttle op te schroeven, kunnen véél meer mensen handig en voordelig de connectie maken met het OV-netwerk van Rotterdam en de regio. Dat is één. Twee: het fietsen wordt enorm gestimuleerd ten opzichte van het autogebruik. Met mooie, snelle fietsroutes, maar ook, legt Stefen uit: “Met een relatief lage parkeernorm voor auto’s en juist een hele hoge parkeernorm voor fietsen, namelijk bijna 4:1. Per woningtype verschilt de norm, maar per saldo heb je het op 500 woningen dan toch over 1800 fietsenplekken.”

Zie dat maar eens te managen

Acht-tien-honderd fietsen. Stefen: “Zie dat maar eens op een goed georganiseerde, veilige manier te ontwerpen en te organiseren in een woontoren, voor alle verschillende fietsen die er zijn, van race- en stadsfiets tot Fatbike en elektrische bakfiets.” En daar houdt het vraagstuk voor Stefen echt niet op. Denk alleen maar aan de beheersbaarheid, legt hij uit: “Hoe zorg je er voor dat er van die 1800 fietsen niet alsnog elke dag 500 op straat belanden? En: hoe zorg je ervoor dat mensen fietsend hun parkeerplek kunnen bereiken - want dat doen mensen nu eenmaal het liefst - zonder dat er in de drukke ochtendspits enorme files en onveilige situaties ontstaan?”

Wielen uitvinden

“Een behoorlijke uitdaging, inderdaad”, noemt Stefen de megafietsenstalling in Rivium. “Voor slimme autoparkeerhubs zijn er inmiddels allerlei partijen en exploitatiemodellen beschikbaar. Voor fietsenbergingen heb ik die nog niet echt op mijn netvlies. Dus ook dat wiel - het wiel van de businesscase van deze megastalling - moeten we nog gaan uitvinden, met elkaar. Een project van 500 woningen is bijna een wijk op zich. Een wijk ter grootte van een klein dorp, waarin je straks aan iedereen vraagt om z’n fiets op één plek te parkeren. Kun je het je voorstellen? En ja, natuurlijk wil je zo’n ruimte dan het liefst multi-inzetbaar maken. Zodat het óók een plek wordt waar je als bewoner je pakketjes ophaalt, waar je je fiets kunt laten repareren of een koffie-to-go kunt meenemen. Afijn. Nu de anterieure overeenkomst getekend is kunnen we aan de slag: ik ben zelf ook heel benieuwd waar we op uitkomen!”